Tο έγκλημα στο Κορωπί, οι φόνισσες και...οι "μπερδεμένες" ζωές μας. Ένας εγκληματολογικός σχολιασμός για την ΆΓΝΟΙΑ.

  Της Ερασμίας Μπίτσικα, Αύγουστος 2016

  Ολοένα και περισσότεροι φόνοι και αυτοκτονίες εκτελούνται το τελευταίο διάστημα στην χώρα μας από “μπερδεμένους” ανθρώπους. Άνδρες και γυναίκες που βιαιοπραγούν από πάθος, ζήλεια, αδυναμία να ελέγξουν καταστάσεις, από “ερωτικό καρκίνο”, όπως πολύ εύστοχα έχει ειπωθεί, αν και μάλλον ο έρωτας έχει προ πολλού πετάξει μακριά... 

  Το έγκλημα στο Κορωπί δεν πρέπει να μείνει ασχολίαστο και να περάσει αδιάφορα ως άλλο ένα έγκλημα που μας φανερώνει η αστυνομική επικαιρότητα. Βία, φόνος, απόπειρες δολοφονικές, παιδιά-μάρτυρες και γείτονες/συγγενείς που γνωρίζουν νομίζοντας ότι αυτό δεν θα συμβεί πότε στο δικό τους σπίτι. 

Δημοσιογράφοι υπό την επήρεια...αταβισμού.

  Ο τρόπος παρουσίασης της τραγωδίας από τα ΜΜΕ είναι ο συνήθης. Βία, αίμα και αρρωστημένες ερωτικές σχέσεις που αυξάνουν την τηλεθέαση και αφήνουν σοκαρισμένους τους θεατές να οικτίρουν την μοίρα των παιδιών. Μάλιστα, σε ένα από τα πρώτα δημοσιογραφικά άρθρα λίγη ώρα μετά το έγκλημα έγινε συσχετισμός κληρονομικός της φόνισσας του Κορωπίου με την γιαγιά της που είχε κάψει ζωντανό τον σύζυγο-βιαστή της πριν από 50 χρόνια! Πολύξεροι δημοσιογράφοι ως Εγκληματολόγοι εν δράσει! 

  Το έγκλημα στο Κορωπί είναι όντως μια “μπερδεμένη” κατάσταση, αλλά ουδόλως οφείλεται στο εγκληματικό γονίδιο που κληροδότησε η γιαγιά στην εγγονή! Μα, πως μπορεί να εξηγηθεί με “αταβιστικό” τρόπο ο φόνος μιας γυναίκας-μητέρας δύο παιδιών από μια άλλη γυναίκα-μητέρα δύο βρεφών, η απόπειρα δολοφονίας δύο γονέων από έναν άλλον γονέα-πατέρα, πώς μπορεί να ερμηνευθεί ένας ολόκληρος κύκλος βίας και επιθετικών συμπεριφορών μπροστά σε ανήλικα παιδιά που μαθαίνουν να επιλύουν διαφορές με αγαπημένα πρόσωπα με θυμό, ένταση και σωματικό πόνο, επειδή πενήντα χρόνια πριν ένας πρόγονός τους δολοφόνησε έναν άλλον άνθρωπο από άλλα αίτια; 

   Η εκτίμησή μου είναι ότι το συγκεκριμένο έγκλημα και πολλά άλλα της ίδιας κατηγορίας αφορούν στην Άγνοια των δραστών. Το ρητό η άγνοια σκοτώνει, ισχύει ολοκληρωτικά, όμως ποια άγνοια...;Πρόκειται για την άγνοια του εαυτού! Άραγε, ποια εγκληματολογική θεωρία μπορεί να συμπεριλάβει την άγνοια αυτή στους εγκληματογόνους παράγοντες; 

Η γνώση, η άγνοια και η Φιλοσοφική Εγκληματολογία. Μια διαφορετική εξήγηση για το έγκλημα.

  Τραγωδίες που χτυπούν την πόρτα οικογενειών ανεξαρτήτως κοινωνικής, οικονομικής και μορφωτικής κατάστασης, ανεξάρτητα από θρήσκευμα, γένος, φύλο, φυλή, πολιτικές πεποιθήσεις,
τόπο ή τρόπο ζωής, και των οποίων οι δράστες/ δράστριες δεν είναι περιπτώσεις ψυχοπαθητικής διαταραχής, οφείλουν και πρέπει να εξηγηθούν υπό ένα φιλοσοφικό πρίσμα, δηλαδή μια άλλη, διαφορετική οπτική αυτήν της Φιλοσοφικής Εγκληματολογίας, η οποία θα βοηθούσε να εξηγήσει το πέρασμα στην εγκληματική πράξη αλλά και να δώσει λύσεις σε επίπεδο πρόληψης στην κοινωνία μας. Η εν λόγω “μπερδεμένη” κατάσταση ξεκάθαρα οφείλεται σε “μπερδεμένους” ανθρώπους. Οι αιτίες του εγκλήματος και των λοιπών εγκληματικών ενεργειών που αφορούν στην υπόθεση του Κορωπίου μπορούν να εξηγηθούν με την βοήθεια της Φιλοσοφικής Εγκληματολογίας. 

   Το ήθος και η ηθική του καθενός/της καθεμίας από εμάς, όχι ερμηνευμένα με τον φακό της θρησκείας (αμαρτία), αλλά με την αρχαιοελληνική σημασία, αυτής που έδωσαν οι ιδιοφυείς Αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι, αυτήν που μελετά αιώνες τώρα η Επιστήμη της Φιλοσοφίας και διακονούν σπουδαίοι σύγχρονοι φιλόσοφοι, όπου το ήθος είναι ο χαρακτήρας του καθενός/καθεμίας, ήθος που τελικά καθορίζει την πορεία μας (άλλοι το ονομάζουν μοίρα) στην ζωή έως τον θάνατό μας. Το σύνολο δηλαδή των ιδιοτήτων που μας διαμορφώνουν στην προσωπική και κοινωνική μας ζωή, ο ψυχισμός και ο βαθμός καλλιέργειας των συναισθημάτων μας, ο βαθμός της πνευματικότητάς μας και η ποιότητα της προσαρμοστικότητάς μας στο συνεχώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον. 

  Με δεδομένο ότι πολλοί διαφορετικοί από εμάς άνθρωποι σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης βιώνουν πανομοιότυπες εμπειρίες βίας, αντιμετωπίζουν παρεμφερή προβλήματα στο οικείο περιβάλλον τους, αλλά σίγουρα αντιδρούν, λόγω του διαφορετικού κοινωνικού, οικονομικού, πολιτικού και πολιτισμικού περιβάλλοντος, με ποικίλους τρόπους, λαμβάνουμε ως κοινό άξονα/”φακό” οπτικής του εγκλήματος την καλλιέργεια και αντίληψη του εαυτού μας και της σχέσης μας με την φύση και τον κόσμο. 

   Η γνώση του κόσμου, της φύσης και του εαυτού μας, το τι γνωρίζουμε δηλαδή για τις επιθυμίες μας, τις αδυναμίες, μας, τα προτερήματα μας, τις ισορροπίες μας, τα βιώματά μας και πως τα ελέγχουμε, το πως εξηγούμε τα φυσικά φαινόμενα , ποιο μοντέλο κοσμοθεωρίας ενστερνιζόμαστε και ποιο βηματισμό ακολουθούμε στην ζωή μας δεν είναι ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ! 

  Ακολουθούμε και ζούμε όπως μας έμαθαν; Αναζητούμε μόνοι μας τον δικό μας δρόμο; Γνωρίζουμε τους φυσικούς νόμους, έχοντας εξηγήσει ό,τι συμβαίνει γύρω μας με λογικό τρόπο ή μας αρκεί η μεταφυσική εξήγηση; Γνωρίζουμε ότι είμαστε κομμάτι της φύσης, απόλυτα συνδεδεμένοι/ες με αυτή; Γνωρίζουμε γιατί φτάνουμε “εν βρασμώ”; Τι δεν μπορούμε να κατανοήσουμε και που εγκλωβιζόμαστε; Γιατί ο σύγχρονος άνθρωπος υποφέρει από τόση μικρή ηλικία; Γιατί έχει χάσει την παιδικότητά του που του χρειάζεται εντέλει και στην ενήλικη ζωή; Γιατί υπάρχουν τόσοι “μπερδεμένοι” άνθρωποι; 

  Η απάντηση είναι ότι οι άνθρωποι ¨μπερδεύονται¨ από άγνοια, διότι δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους, δεν έχουν δώσει χρόνο να απαντήσουν στα πιο θεμελιώδη ερωτήματα που βασανίζουν τον άνθρωπο από την εμφάνισή του πάνω στη γη. Όταν δεν γνωρίζει κανείς τι θέλει, τι μπορεί να κάνει, τι είναι σημαντικό για εκείνον/η και ποιον στόχο κάθε φορά ακολουθεί (είναι δικός του/της καθαρός στόχος ή του/της έχει επιβληθεί από κοινωνικές συμβάσεις;) είναι λογικό να νιώθει μετέωρος, με όχι ξεκάθαρες ισορροπίες χωρίς ποτέ να μπορέσει να φτάσει με ψυχική ηρεμία στην ευτυχία (ευδαιμονία, όπως αναφέρουν οι αρχαίοι φιλόσοφοι), χωρίς ποτέ να έχει αγγίξει ουσιαστικές για την ύπαρξη του έννοιες όπως η φιλία και η αγάπη μέσω της ηρεμίας και της φρόνησης. 

  Χωρίς ξεκάθαρες απαντήσεις δεν μπορεί και δεν αφήνει ο ίδιο/η ίδια τον εαυτό του/της να είναι ήρεμος/η και θα ψάχνει την ευτυχία σε λάθος πεδία, μέσα από λανθάνουσες ή επιβεβλημένες από άλλους ανάγκες που τις ονοματίζει πάθη. Ανυποψίαστοι όλοι/ες αλλά και αγνώμονες για το μεγαλείο της ανθρώπινης μας φύσης πλέουμε σε βάθη άγνοιας για τον εαυτό μας, αποφεύγουμε την καλλιέργεια των συναισθημάτων μας, η οποία χρειάζεται αυτοέλεγχο και αυτοπειθαρχία με αποτέλεσμα να αρνούμαστε με γνώση και πίστη στον άνθρωπο να χαρούμε τελικά την ζωή. 

  Αντί να υποβάλλουμε λοιπόν τέτοιου είδους ερωτήματα στον εαυτό μας, σημαντικά για την πορεία στην ζωή, σημαντικά για την ανατροφή παιδιών, σημαντικά για την λήψη σοβαρών αποφάσεων όπως ο κάθε είδους δεσμός που συνάπτουμε, μπαίνουμε στην τροχιά επίπλαστων αναγκών (που απέχουν από τις πραγματικές μας επιθυμίες), σε έναν κικεώνα παραπληροφόρησης και απελπιστικής θρησκοληψίας (από ομάδες εξουσίας και ελέγχου “μέσων”), επηρεασμένοι/ες από προκαταλήψεις, ψευδο-διλήμματα, αδιάφορους μιμητισμούς και ψυχαναγκασμούς του οικογενειακού περιβάλλοντος που “στιγματίζουν” με δραματικές συνέπειες στον ψυχισμό των παιδιών/νέων. 

  Η αξία της Επιστήμης της Φιλοσοφίας έγκειται ακριβώς στο ότι μας βοηθάει να κατανοήσουμε συνειδητά τις αξίες, της αρετής, της φιλίας, προτρέπει να καλλιεργήσουμε την λογική και να ιεραρχήσουμε τις ανάγκες μας με αυτοπειθαρχία και χωρίς απομόνωση από τους δικούς μας επιδιώκοντας την ευχάριστη ζωή και όχι τον πόνο, την λύπη και τον βασανισμό. 

  Η διάσταση της Φιλοσοφικής Επιστήμης στην Εγκληματολογία είναι μεγίστης σημασίας και έχει να δώσει πολύτιμα ερευνητικά στοιχεία και κυρίως διεξόδους, αν και εφόσον ευοδωθεί από την επιστημονική κοινότητα. Τα οφέλη στο κοινωνικό σύνολο από κοινωνικές και εκπαιδευτικές δράσεις πρόληψης με κέντρο τις αξίες και τις απαντήσεις της Φιλοσοφίας θα είναι πολυποίκιλα, καθώς είναι αδήριτη ανάγκη να επαναδιατυπώσουμε τι είναι σημαντικό στη ζωή μας και τι όχι, τι είναι σημαντικό και τι όχι για έναν εγκληματία, εφόσον οι ηθικές του αξίες διαμορφώνονται και διαποτίζονται από την κοινωνία στην οποία ζει και κινείται, και η οποία με την σειρά της χωρίς αξίες δεν μπορεί να λειτουργήσει. 

 Τι ορίζουμε ως αξία, ποιες αξίες ακολουθούν όσοι εγκληματούν, ζούμε με αξίες; Επιδιώκουμε να ζούμε με χαρά ή βρίσκουμε χαρά στον πόνο (σωματικό και ψυχικό); Αν δεν αμφισβητήσουμε δημιουργικά τα “δεδομένα” με τα οποία “βομβαρδιζόμαστε” από πηγές που “στρατευμένα” κέντρα εξουσίας στοχεύουν σε ένα “ρηχό” σύγχρονο άνθρωπο, “μπερδεμένο” και “ετεροκατευθυμόμενο”, εγκλήματα σαν και αυτό στο Κορωπί θα είναι καθημερινά και θα εμφανίζονται και σε ολοένα μικρότερες ηλικίες. 

  Πρέπει να κατανοήσουμε ότι όλοι μας είμαστε οιονεί στόχοι ενός συστήματος που “διαρρηγνύει” το πνεύμα μας, “αλλοιώνει” την φύση μας, “ετικετικοποιεί” τις σημαντικές μας σχέσεις, “αποδομεί” τις αντιλήψεις μας και εξ-αϋλώνει τους κοινωνικούς μας αισθητήρες, θέλει “κενές” φιλίες και επιδιώκει μη ανεκτικότητα στο διαφορετικό. 

  Ο λόγος είναι ότι το σύστημα αρέσκεται σε ομοιόμορφες μάζες εύκολα ελεγχόμενες. Γι' αυτό και στοιχηματίζει αισιόδοξα στην δική μας Α-ΉΘΕΙΑ, επιθυμεί να γινόμαστε ανερμάτιστοι ενήλικοι με “μπερδεμένες” αντιλήψεις,επιφανειακές προσλήψεις, εύκολες γνώμες, βλαβερές επιλογές και απονενοημένες δράσεις χωρίς επαρκείς αντιστάσεις. 

  Αντίδραση σε αυτό το περιβάλλον μπορεί να επέλθει μόνο μέσω της γνώσης και μιας γλώσσας που δεν αφήνει “μπερδεμένο” κανέναν και καμία. Παιδιά και νέοι μαθαίνουν να σημασιοδοτούν σύμβολα και να ερμηνεύουν σημασίες μέσα από έννοιες που εγχαράσσουν οι μεγάλοι (οικογένεια, σχολείο, περίγυρος) στο νου και την ψυχή της. Δημιουργούν τις δικές τους αξίες και πορεύονται στην προσωπική και κοινωνική τους ζωή με αυτές. Γίνονται ενήλικοι/ες με πυξίδα την δική τους “φιλοσοφία”, δηλαδή θέση, στάση, άποψη και δράση. 

   Χρέος των επιστημόνων και της πολιτείας μέσω αυτών είναι να τα παιδιά και οι νέοι/ες που πολύ γρήγορα γίνονται οι αυριανοί πολίτες ή οι αυριανοί εγκληματίες, οι αυριανοί ευγενικοί συνοδοιπόροι μας ή οι αυριανοί χυδαίοι απατεωνίσκοι να γνωρίσουν τις αληθινές αξίες της ζωής, την αλήθεια της φύσης και της φύσης τους μέσα από την αλήθεια της επιστήμης και να πορευτούν με μόνο στόχο την πραγματική εσωτερική ευτυχία τους. Είναι επιλογή μας να αλλάξουμε το τοπίο.

Συμπέρασμα 

Σε μια εποχή όπου η Διεπιστημόνικοτητα δείχνει απαραίτητη στα σύνθετα και πολύπλοκα κοινωνικά φαινόμενα και προβλήματα που απασχολούν τον σύγχρονο άνθρωπο, η επιστημονική κοινότητα των Εγκληματολόγων, μπορεί και πρέπει να στραφεί και στο παράδειγμα της Φιλοσοφικής Εγκληματολογίας που μπορεί να προσφέρει πολλά ιδιαιτέρως στο επίπεδο της πρόληψης και να δώσει εφικτές λύσεις για την ζωή των μελλοντικών γενεών. 

Πηγές

1. Ιακ.Φαρσεδάκης, Η Εγκληματολογική Σκέψη από την Αρχαιότητα ως τις μέρες μας, Νομική Βιβλιοθήκη, Αθήνα, 1990
2. Α.Μαγγανάς, Γρ.Λάζος, Κοινωνικές Αξίες των παραβατικών και των μη-παραβατικών,Αθήνα, 1997
3. Bruce A. Arrigo,Christopher R. Williams, Philosophy, Crime and Criminology, University of Illinois Press, 2006
4. Χρ. Γιαπιτζάκης, Επικουρείων Δόξαι, Η τέχνη της Ευδαιμονίας, Εκδόσεις Παπασωτηρίου, 2014
5. Andrew Loke, The benefits of studying philosophy for science education, Journal of the NUS Teaching Academy,4(1), 27-35, 2014Δ.Θανάσουλας, Εγγονή της τίγρης του Κορωπίου η 26χρονη φόνισσα, Πρώτο Θέμα, 4/8/2016
6. Έγκλημα στο Κορωπί:Όλοι γνώριζαν για το ερωτικό τρίγωνο-Πώς κατέληξε σε τραγωδία, iefimerida.gr, 7/8/2016, πηγή:Έθνος