Εγκλήματα Μίσους (Hate Crimes)

Της Ερασμίας Μπίτσικα

δημοσιευμένο από αρχές 2013

 Όταν αρνιόμαστε την ύπαρξη του διαφορετικού «άλλου», θα έρθει η ώρα που κάποιοι θα αρνηθούν και την δικής μας ύπαρξη...

   Τα Εγκλήματα Μίσους, αν και αρχαίο φαινόμενο κοινωνικής παθογένειας, ωστόσο, ήλθε σχετικά αργά στην πολιτική και πολιτειακή ατζέντα παγκοσμίως. Επιπλέον, η έλλειψη επαρκούς εννοιολογικής οριοθέτησης, τόσο σε νομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο καθυστέρησε όπως είναι εύλογο και την μελέτη του φαινομένου από τους εγκληματολόγους. Η αλήθεια είναι ότι μετά τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου, τα εγκλήματα μίσους ανησύχησαν σημαντικά τους διαμορφωτές αντεγκληματικής πολιτικής και τους πολιτικούς εμπλεκόμενους. 

   Στην Αμερική παρατηρήθηκε αρκετά οξυμένη κατάσταση και το Παρατηρητήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Human Rights Watch) μίλησε για «κύματα εγκλημάτων μίσους», μετά από κάθε τρομοκρατική πράξη, καθώς το κοινό προσλάμβανε «αρνητική ψυχολογία» κατά των αντίθετων θρησκευτικά ή διαφορετικών φυλετικά συμπολιτών τους, που στο πρόσωπό τους «έβλεπαν» τα μέλη της Αλ-Κάιντα. Δυστυχώς, και η Ελλάδα έχει απασχολήσει έντονα τον ίδιο Οργανισμό με αρκετά επαίσχυντες πράξεις βίας κατά γυναικών, παιδιών και ανδρών μουσουλμάνων, πρωτόγνωρες για την ελληνική κοινωνία, που προκαλούν εθνικό όνειδος. Την εμφάνισή τους έχουν κάνει ακόμη και δίκες που αφορούν ρατσιστικές επιθέσεις στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα στο κέντρο της Αθήνας. 

   Ο φόβος φαίνεται να είναι το κύριο συναίσθημα που καταλαμβάνει το σύνολο των κατοίκων μια πόλης που έχει πολλούς μετανάστες και πλήττει τόσο τους γηγενείς όσο και τους αλλοδαπούς, κανένας πια δεν μπορεί να κυκλοφορήσει χωρίς να ανησυχεί αν, που και πότε θα δεχτεί